حی علی البکاء...

غدیر پایان یافت و هنگامه ی عظیم ترین فتنه ی تاریخ آغاز شد ...

بر من خرده نگیرید که محرم امسال ، زودتر از هر زمان دیگر فرارسیده است . که مگر غیر از این است که کل ارض کربلا و کل یوم عاشورا....

من صدای قدمهای محرم را می شناسم ... من صدای قدمهای محرم را از پس مرزها می شنوم. صدای هروله ی طفلان به گوش می رسد ... صدای استخوان هایی که خرد می شود ... سرهایی که بریده می شود ... گوشها و گوشواره هایی که به غارت می رود ... دستهای آب آوری که قطع می شود... لبهای حق گویی که دوخته می شود ... من همه را می بینم ... 

محرم ماه هاست که آغاز گشته است ... از پس مرزهای سوخته و به خون نشسته مسلمانان میانمار. از پس بدن های چاک چاک و تن های بی سر و سرهای بی پیکر در دشت بلا...

محرم ماه هاست که آغاز شده است ... من صدای محرم را از پشت نگاه مغرورانه ی مردی از سرزمین پارس شنیدم ... من صدای محرم را شنیدم وقتی که مشتی رجاله ، چونان کفتاران حیوان صفت ، لبهای تشنه اش را به هم دوختند و سرش را از قفا بریدند .

من صدای محرم را ماه هاست که شنیده ام . آنگاه که در حرم ابن الرضا ، میان هروله ی اندوه و شرمساری در کنج عزلت در خود فرورفته بودم . من صدای قدمهایش را شنیدم . وقتی که برای فرزند پاک فاطمه ، دردهای دل را و رازهای نهان را بازگو می کردم . وقتی که برایش داستان دوستانی را می گفتم که از میانه راه بازگشته اند . وقتی برایشان از تنهایی و غربت و بی کسی مان می گفتم. وقتی برایش می گفتم که یابن الزهرا ، زمانه ، زمانه ی بدی است . کار به جایی رسیده است گویی کارد به استخوان . از همراهان دیروز و جداشدگان امروز . 

درست همان زمان بود که پرده ها کنار رفت و من به چشم خویشتن صدای قدمهای محرم را شنیدم. من سرهای به نیزه شده را دیدم . من دستانی را دیدم که در تمنای وصال آب ، قطع شده بودند . من دشتی را دیدم ، پر از علی اکبر .... من دخترکانی را دیدم که از پاهای برهنه شان خون می چکید و از چشمان وحشت زده شان رنج....

من زنی را دیدم که کوچه ها را کلاس درسی می کرد که در آن ایستادگی را مشق می نمود. من کودکی را دیدم که باب الحوائجش می خواندند و در حسرت جرعه ای آب ، بر نیزه شده بود .

محرم فرا رسیده است . محرم امسال ، ماه هاست که فرا رسیده است ...

صدای قدمهای محرم به گوش می رسد .... یا اهل العالم خرقه ی عزا به تن کنید ، مویه کنید که محرم از راه رسیده است .

ما را رها کنید در این رنج بی حساب .....